θυμιατήρι

Στην σκήτη μας την ιερή θυμάμαι
σε κείνη την γωνιά σε κρατούσα
με το ριγωτό κιλίμι
που όλο βαλνόμουνα να γράφω
λέξεις λέξεις λέξεις
προτού να σε γνωρίσω
σε κοίταζα στα μάτια
κι άχνιζες από παντού
σαν ξημέρωμα διαπεπραγμένο
τα τσιγάρα δεν τ' άγγιζα
εσένα μόνο
και βολόδερναν πέρα ως πέρα
στο ξεχασμένο μου κορμί
αναθυμιάσεις από μυρωδιές κανέλλας
κι απογέματα φθινοπώρου
εσύ διάβαζες συνεχώς
τις σκόρπιες λέξεις που έστεκαν
πάνω σε σπασμένα χαρτιά
όσο εγώ σου έγλειφα αργά το χέρι
κι έπαιρνα την ανάβαση για πιο ψηλά
ψιθυρίζοντας με την γλώσσα
μωρό μου
σπασμένα χαρτιά πάψε να διαβάζεις
κι έλα να διαβάσουμε φιλιά