Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Ερωτικόν

Χαίρομαι που δεν έχεις τίποτε να κρύψεις.
εγώ έχω να κρύψω έναν κόσμο ολόκληρο
έχω να κρύψω εμένα/
το αδιάκοπο σκοτάδι/
τον ιδρώτα που ελλοχεύει στον φόβο.
θα τον ρουφήξω όλον τον φόβο
και όλα του τα αδέρφια-
για σένα.
θα γκρεμιστώ στην καμπύλη του ερέβους/
στον υπέργειο σαρκασμό του θανάτου/
στην οιμωγή του έρωτα
που ζει για να πεθάνει-
όπως όλοι οι άνθρωποι.
τα πάντα για σένα.
θα πιώ όλα τα δηλητήρια/
θα ημερέψω τα βουβά κύματα
να κουμαντάρω τις κραυγές τους.
στο πηγούνι μου
θα κρεμάσω τη φωτογραφία σου
και θα λάμπω σαν τρελλός.
για σένα.
θα με κρύβω συνέχεια
για να μην τρομάζεις/
θα με κρύβω μέσα στις λακκούβες
των δρόμων/
στους φωταγωγούς/
στις πολύχρωμες προθήκες/
στα προφυλακτικά
του πλαστικού σου έρωτα
που με πνίγει/
έχω υπάρξει άσαρκος-άψυχος-άπληστος.
μα για σένα
ήρθα εδώ, να καταργήσω τον κόσμο/
εμένα/
να πνιγώ στην τόση οξείδωση
της ύλης.
πόσα πια να κρύψω;
τα χρόνια με έχουν τρυπήσει στο βλέμμα/
το συκώτι μου πονάει/
αίμα στην καρδιά δεν έχει μείνει/
κι η φλέβα
δεν τραγουδά πια
μα ψιθυρίζει.
αν εξαφανιστώ...
υπάρχει μια ελπίδα
να μ'αγαπήσεις (;)

1 σχόλιο:

Laurel είπε...

Ανάσα και ανάταση.
Τί υπέροχο φόβητρο τέτοιο πάθος.
Για ποια γράφεις;
Την ζήλεψα.