Τροχαλία μιας φθίσης

Τροχαλία μιας φθίσης
Ήθελε να κραδαίνει φως μες στο σκοτάδι
- να τρυγάει από τον θάνατο και να μοιράζει
τροφή σε κάθε πλάσμα που 'χε ανάσα.
κι έφθινε γι' αυτό ο εαυτός του.
έφθινε σε μια φθίση φθηνή
που κόστιζε τόσο ακριβά.
- οι μέρες πάντα ξημερώνουν
όταν θέλεις να κρυφτείς. πάντα
σου θυμίζουν πως η λάσπη είναι το σπίτι σου,
ο βρώμικος δρόμος, οι στάχτες,
οι άδειες τσέπες και πιο πολύ η άδεια σου ζωή -
πόσα να πληρώσει για να τρέφονται οι άλλοι;
ποιο μαγικό χέρι να του στερεί την υπόνοια έστω της ζωής;
ποια κορμιά να τον σπρώχνουν στην έρημο;
ποιος εαυτός να φθίνει τον εαυτό του;
ποια κατάρα να τον ωθεί εκτός του χρόνου;
άραγε η ελπίδα συνεχίζει να ζει ανάμεσά
στους ανθρώπους ή ακολούθησε κι εκείνη
τα βήματα των αρχαίων θεών;
η φθηνή φθορά που τρυπάει τα κόκκαλα
είναι εδώ και κραυγάζει.
η αλήθεια το πιο διαρκές της θύμα.
ατροπίνη για να βρει τον τρόπο;
έναν κάποιον τρόπο; να δει; να καταλάβει;