Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Πληγή

Μια μαύρη πληγή είχε κρατήσει
μια μαύρη κάρτα απ' τον άσπρο βορρά
και σ' όλα εκείνα που είχε πενθήσει
φύτεψε πάνω τους μαύρα πουλιά

Ο αέρας κενός είχε μείνει
να ψιθυρίζει κρότους στ' αυτιά
και να του καίει με παγο το στόμα
που' χε γεράσει δίχως φιλιά

Είχ' έρθει η ώρα ν' ανάψει το δίχτυ
όσα φοβόταν να πέσουν ψηλά
σαν διάτρητο να φέξουν λυχνάρι
για να φωτίσουν απώλεια ξανά

Και πήρε πάνω του όλο το χιόνι
κι έγινε στάχτη στης θλίψης το πιάνο
άφησε πίσω την άβυσσο μόνη
χαρίστηκε απλόχερα στην αποφορά

Το μαύρο κειμήλιο είχε ραγίσει
ο μαύρος τύμβος τον νότο κοιτά
και όσα άδολα είχε χαρίσει
γίναν λουλούδια σε μιαν άσπρη γωνιά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: