Φωτο.γραφία

Καλτ

καταστροφή

πυροτεχνουργήματα

κορώνεται η πόλη
σ' έναν χορό από φλόγα

σταχτοκάρβουνο
τα πατημένα βλέμματα
στα οδοστρώματα

οι τσιμεντόπλακες
χαραγμένα ποιήματα
και θούριοι θριαμβικοί

ιππείς σε ηχοκάνονα
ψαλμωδιές και κρότοι
από βόμβες πανικού
μιας κοινωνίας
ακοινώνητης

συγγνώμη μάνα και πατέρα

που πεθάνατε
πριν 100.000 χρόνια

οι καρδιές πια
φοράνε σωληνάκια
και επίχρυσα μικροτσίπ
είναι στη μόδα

τα κρόταλα
ρυθμοδοτούν τον ένθανο
δρόμο

σαν νερά στεγνώνουν
οι έρωτες από τα χείλη

φωτιά
καρδιά
χυμοί από μίσχους
προδοτών

αργεί εκείνη η νύχτα
αργεί εκείνη η μέρα

κι ένας παππούς
πούχε φανεί κάποτε
σε μια γωνιά του δρόμου
ενώ σημαίες καπνούς
ξεπνοούσαν
και χέρια εξοστράκιζαν
αντίπαλα μάτια

ψιθύρισε
μ' αργή βαρειά φωνή

τούτος ο κύκλος είναι
κι αυτή η επιταγή του Κόσμου

οι επαναστάσεις νεαρές
να πεθαίνουνε