Αναμνήσεις της Τροίας

Τον γεννήθηκα τον έμπιστο θρίαμβο
τον Πρίαμο της Τροίας
που μαζί με τους στρατιώτες του
τραγουδούσαν ιάμβους
και σκαλίζαν επιγράμματα
από χαμένους νεκρούς
στ' αποκαΐδια της τερατωμένης τους πόλης
κι αν καθάρια ξεχώρισα τους κινδύνους
και ξέπλυνα στο αίμα την τιμή μου
αναλογίστηκα το τίμημα
του να πλαγιάσω μαζί σου σε μια κλίνη
και να σε ξεπατώσω στην ηδονή
ή μήπως να πάω να πλυθώ κι ίσως
πνιγώ εκουσίως στα νερά του Σκάμανδρου
άκρη δεν έβγαλα
πετάγονταν όπλα φωτιές - που οι μετέπειτα
ονοματίσαν λέηζερ - και διέκρινα
στις παρόδους μεταλλικά αγάλματα
ξακουστά φονικά εργαλεία των Τρώων
να χάσκουν περιμένοντας
το τσαλαβούτημα στον θάνατο
πολεμοχαρή όντα κατ' εικόνα και
καθ' ομοίωσιν
τι τα θες; ανέβηκα σε ένα από τα πλοία
που πετούσαν
- ελάχιστα είχαν μείνει αχάλαστα -
και βάλθηκα να κολυμπήσω
μακριά στους ουρανούς
ούτε με σένα ήθελα να πάω
ούτε να χωθώ πίοτερο μέσα σε ξένον πόλεμο
και να με κλαίνε μετά
με δάκρυα μαύρα και να καίνε
μυρωδικά και φύλλα για να
γαληνέψει η ψυχή μου
ίσως μονάχα να 'πρεπε
να βρέξω το κορμί μου στα ποταμίσια τα νερά
της πόλης παραπλεύρως
- που όπως λέγανε διέρρεαν
θαυματουργά και φρέσκα -
κι αποκάθαρος και αγνός
να ψάξω έπειτα σ' άλλες χώρες
την τέχνη μου να βρω
την ομορφιά κι άλλες γυναίκες
που ίσως νάχουν μπέσα
τον γεννήθηκα τον άσπιλο θρίαμβο
και συγχώρα με καλή μου
μα λέξη απ' όσα είχες είπες
ποτέ μου δεν πίστεψα