Τοίχοι

Είμαι εδώ -χτίζοντας τοίχους-
προσπαθώντας να τους σπάσω
για να τους χτίσω ξανά.

η πόλη τρέχει
και με χαράζει τις νύχτες
-έχω μανία με τις χαραγματιές
και με τα μικρά αντικείμενα
που ξεχνούν πίσω τους
οι γυναίκες-

πάντα πρέπει να πρωτοτυπείς
-μα πόσο πρωτότυποι μπορούν
νάναι οι τοίχοι-

κι όταν οι δρόμοι ανοίγουν
σαν στόματα να με καταπιούν
όχι δεν με λένε υδρόγειο
μα πέτρα: τόσο μικρή
και τόσο μεγάλη
χάνομαι στα βλέμματα που παίρνουν
οι τοίχοι
κρεμιέμαι απο τα χείλη τους
σαν να θέλω να φιλήσω
τούτη την στριφνή μου συνήθεια.

κι αυτός ο ουρανός με μαγεύει
όπως η σάρκα τραντάζεται
στο άγγιγμα
-το άγημα είμαι
σ' έναν πόλεμο: τόσο μικρό
και τόσο μεγάλο

που οδεύει στην έκρηξη
όπως όταν βουτάς στον έρωτα.

έτοιμος να πεθάνω
για την δόξα και το ιδανικό
-τι είναι άραγε όλα αυτά;-

με σκαλισμένα τα παράσημα μου
στους τοίχους σαν συνθήματα.

οι τρύπες στο κορμί μου
από τα σκάγια.