θλίμματα

Κρατώ ένα μαύρο μαντήλι-
το είχα στο τραίνο να ρουφάει
τα δάκρυά σου
αυτά που έβλεπα να κυλούν
στην πρώτη παραίτηση των ματιών -
είχα το βλέμμα σου στην έγνοια μου
την μυρωδιά που περίμενα να σμίξω
το άγγιγμά σου πάνω μου
τα μάτια που κάποια στιγμη
θα με σκάλιζαν σαν πέτρα
νομίζω έχασα την ώρα
έχασα το δρόμο προς τα σένα
και μέχρι ν' ακούσω
την τριβή στις ράγες
δεν καταλάβαινα
το πόσο μόνος είμαι
βλέπω το μαντήλι πια
να έχει πάρει τη μορφή σου
τα χιλιόμετρα - το βλέπω
έχουν καμπυλωθεί
σε κάτι λιγότερο από χιλιοστό
δευτερολέπτου.
τι γεύση καυτερή
έχουν αυτά τα
μαύρα κολλώδη σου χείλη.