μικρά μεγάλα 2

Όταν οι σκιές αναλαμβάνουν τις τύχες των σχημάτων, τότε οι ήχοι που σηματοδοτούσαν τις εκφάνσεις των ωρών που πέρασαν μεταστοιχειώνονται. καθετί φλέγεται σε μιαν αόρατη φωτιά και οι σκέψεις του μυχού θεριεύουν και πληρώνονται από ζωή. τότε - στην επικράτεια των σκιών - υπάρχουν τα όντα που συμπληρώνουν δευτερόλεπτα σε μιαν ατέρμονη προαιώνια διαμάχη. όντα αόρατα στα πολλά μάτια, που ψιθυρίζουν λέξεις σε μιαν άγνωστη γλώσσα πίσω από τους πιο μοναχικούς τοίχους. ο χρόνος γίνεται μια μέγγενη που συνθλίβει τα ενορατικά τους τοπία. όμως ο αγώνας της αγωνίας τους πρέπει να συνεχιστεί. δεν είναι σίγουρα αν επέλεξαν τα ίδια αυτή την θέση στο Υπερδιάστημα της Φθοράς, ωστόσο η προοπτική τους ειναι μία και μοναδική: βάδισμα στο έμπροσθεν αβάπτιστο, στο άφωτο διηνεκές που δημιουργείται μέσα από μια πληθώρα διακλαδώσεων που δημιουργούν και απορρίπτουν ένα αχανές κύκλωμα πιθανοτήτων. η Νύχτα ειναι πάντοτε βαρειά, ομώς οι τοίχοι που τους περικλείουν δεν έχουν πάντοτε το κατάλληλο πάχος - αν κάποιος είναι αρκετά προσεκτικός ίσως καταφέρει να μυρίσει τους ψιθύρους τους στον αέρα. η πόλη δεν ειρηνεύει ποτέ· γι' αυτό να είστε σίγουροι...