Κλοιός

Κάνοντας τον ήλιο μάθημα
πανάκριβο δώρο να σε βλέπει
χάνοντας εκείνα που ακόμη δεν είχαν βρεθεί
λιμοκτονία κατά συρροή μπρος σε άδεια πύλη
την σάρκα με το κρασί
το παιχνίδι με τις λέξεις
του χωροχρονικού συνεχούς την κάτοψη
τα είχε αγαπήσει όσο τίποτε
γδέρνοντας γεμάτες νύχτες το κορμί του
σε γιορτές ακορντεόν
σχήματα κυβικά όσχεα κινδύνου
γωνιές σπαρακτικές
ιδρώτες τρωτοί παρατημένοι
μια χώρα ήλιος με δαγκωμένα ιδανικά
κι εξωγήινα χέρια επαναστατών
όλοι υπάρχουν σαν κάτι υποθετικό εδώ
εκτός τις κόκκινες κομμένες χορδές
σε μια χαμένη ποίηση γεωμετρική
του τριγμού του σπασμού της ασφυξίας
καθώς μεταμορφωμένος ο ήλιος
αργά-αργά σε φεγγάρι