Γυρίσαμε πίσω
δεμένοι σαν με κόμπο ναυτικό
στο παρελθόν
στην άκρη της κραυγής
σταθήκαμε ακόμη μια φορά
ενώ τα μάτια βυθίζονταν στο χάος
υπήρξαν ώρες που γυάλιζαν σαν διαμάντια
κάτω από το ιδρωμένο μέτωπο του Κόσμου
κι όσοι χαθήκαν
τριγυρίζουν σε μιαν άλλη πατρίδα
μακρινή
γυρίσαμε πίσω
δίχως να πούμε ούτε μια λέξη
μόνο με βλέμματα
τυλίγαμε στα σώματα
τις υποψίες των αναμνήσεων
μιας εποχής που έφυγε
μα συνεχίζει στα κεφάλια μας
να στριφογυρνά
επίμονη και φρικιαστική
πού να μυρίσει κανείς τις μυρωδιές του καλοκαιριού
πώς η άνοιξη να ξαπλώσει στην ψυχή του
με ποιον τρόπο να πει στην νύχτα για την μέρα
και ποια χείλη να φιλήσει χωρίς καταδίκη
γιατί να θέλει κανείς να θυμάται το αύριο
τα μάτια της ήταν σαν ολάκερο το σύμπαν
μα όλους μάς κατάπινε μια μαύρη τρύπα
παραδόξως
δεμένοι σαν με κόμπο ναυτικό
στο παρελθόν
στην άκρη της κραυγής
σταθήκαμε ακόμη μια φορά
ενώ τα μάτια βυθίζονταν στο χάος
υπήρξαν ώρες που γυάλιζαν σαν διαμάντια
κάτω από το ιδρωμένο μέτωπο του Κόσμου
κι όσοι χαθήκαν
τριγυρίζουν σε μιαν άλλη πατρίδα
μακρινή
γυρίσαμε πίσω
δίχως να πούμε ούτε μια λέξη
μόνο με βλέμματα
τυλίγαμε στα σώματα
τις υποψίες των αναμνήσεων
μιας εποχής που έφυγε
μα συνεχίζει στα κεφάλια μας
να στριφογυρνά
επίμονη και φρικιαστική
πού να μυρίσει κανείς τις μυρωδιές του καλοκαιριού
πώς η άνοιξη να ξαπλώσει στην ψυχή του
με ποιον τρόπο να πει στην νύχτα για την μέρα
και ποια χείλη να φιλήσει χωρίς καταδίκη
γιατί να θέλει κανείς να θυμάται το αύριο
τα μάτια της ήταν σαν ολάκερο το σύμπαν
μα όλους μάς κατάπινε μια μαύρη τρύπα
παραδόξως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου