Ερωτικόν (β)

Είναι τα όνειρα καρφιά που ξετυλίγονται στους υδρατμούς μου καθώς καθώς τα μάτια σου γαλάζια ξεχύνονται στις φθινοπωρινές ακτές κι είναι το σχήμα με τους αριθμούς την γεωμετρία και τον υπόκωφο ήλιο που γλιστρά αργά μες στον εσώτερό σου κύκλο μαζεύοντας τα κύτταρα μεταμορφώνοντάς τα σε έρωτα απ' την αρχή στην άλλη αρχή κι από το τέλος στο άλλο τέλος όπως να ζυγίζεται πόθος και θάνατος κι είν' ο έρωτας το τερτίπι που μας άφησε η φύση για να ξαγρυπνάμε την μέρα και να ξεπροβοδίζουμε αυτό που θάρθει σαν με κοιτάς σκαλίζοντας στην μνήμη να δεις πού παραπάτησες κι εγω σαν συλλογιέμαι τα μαύρα βουνά που διέσχισα για ν' αποτεθώ στεγνός μπροστά στα πόδια σου τούτα τα μαρμάρινα πόδια με τις παλλόμενες φλέβες σχεδόν μού κανε την χάρη ο ουρανός και κομματιασμένος πάνω στ' αγκάθια και τα συρματοπλέγματα αντίκρυσα το βλέμμα σου ξεχωρίζοντας το αίμα και την ποίηση στην φωτογραφία της κοινής μας γέννας εκεί που η ωορρηξία κράτησε 25 χρόνια πριν βρέξει σταγόνες από φως να χαράξουν την σάρκα μου ακούγοντας την καρδιά σου να ριγά στο προσκέφαλό μου είναι καρφιά τα όνειρα και το ξέρουμε καλά κι οι δύο μα αν το θελήσεις θα τα καρφώσω όλα πάνω μου και θα ραντίσω μ' αλάτι τις πληγές για να αντέχω θα ζεστάνω τα παγωμένα σου χέρια με δάκρυα και φωτιά απ' τον καυτό μου άξονα τον άδειο από πλησμονή και έρωτα δίχως να μαρτυρώ τα μυστικά που σε καθορίζουν θα τα καρφώσω όλα τα καρφιά και θα κάνω λουλούδια τα όνειρα να τα μυρίζεις και ν' ανασταίνεσαι κι αφου γύρω ο κόσμος θάχει κρουνούς τα στόματα θα σμιλεύσω στην καρδιά μου το πρόσωπό σου για να συναντάς βαθειά το βλέμμα σου ενώ εγώ θα σ' αγαπάω