δεν ορίζω καμμιά μου κίνηση, κανένα βλέμμα
είμαι εξοπλισμένος με το παράλογο
και λογχίζω τις μαζικές μου αυτοκτονίες
/για μιαν απόλυση
για μιαν απόρριψη
για τον ολότελα δικό μου
παράφρονα
για τον έρωτα που
πάντοτε μου ξεγλυστρούσε/
δεν έχω τίποτε για σένα - αγοράζεσαι
αυτή είναι η ειδοποιός μας διαφορά
η κρυστάλλινη κυψέλη του πυρήνα
που πυροδοτεί τις συνεκδοχικές μας εκρήξεις.
δε λογαριάζω τα μεγέθη των κυκεώνων
μονάχα οι αιώνες με ρουφάνε
σαν ελιξήριο μέθης
σαν καλοκαιρινό κοκταίηλ
με περιεκτικότητα 75% σε αλκοόλ
- δίχως σταματημό και υπεκφυγές -
και μ' έχουν καταστήσει
έναν κίνδυνο πιο οξύ
κι από τον έρωτα που γεννιέται
στη μέση κάποιου νεκροταφείου.
στο λέω: δεν έχεις τίποτε για μένα
πουλιέμαι ευχαρίστως
- μα όχι σε σένα.
ίσως μόνον ο θάνατος
να μπορεί να μ' αγοράσει.
[τι χρειάζεται πια δε γνωρίζω. τα εδάφη μου έχουν κατακτηθεί από τον εχθρό. πρέπει επιτέλους να παραδεχθώ πως είμαι υπόδουλος του ανθρώπου. είμαι υπόδουλος της σηψιμαίας μοίρας του, της βουλιμίας του για υποταγή ή εξουσία, της επιθυμίας τού να παραγκωνίζει και της αρρώστειας τού να παραγκωνίζεται. είμαι υπόδουλος του σκότους που τον ελέγχει και του φωτός που του δίνει ανάσα. είμαι υπόδουλος του θανάτου και της ζωής του, του εγωισμού, της αυταπάρνησης και της αυταρέσκειάς του. τα πάντα έχουν την τιμή τους και τα πάντα πωλούνται, εκτός από την πιο βαθειά ουσία του ανθρώπου /αυτήν που αναφύεται αργά από μέσα του, για να μαλακώνει τις πληγές μετά από κάθε χτύπημα που δέχεται. αυτήν που πάντα ψιθυρίζει στ' αυτί, προτού τα όλα να βυθιστούν στο σκοτάδι/. τι χρειάζεται πια δε γνωρίζω, για να' μαι άνθρωπος... είμαι υπόδουλος μόνο... το ξέρω]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου