Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Σήμα ψηφιακό

Είδα ερχόμενος
καθώς ανηρτημένος στα πλατειά
τσιμέντα, τον ηρώδη
να ψάχνει την εξίσωση
που κάποιος του 'χε πει
πως υπάρχει, για να σκοτώσει
μερικά παιδιά. δεν ήθελα να μιλήσω.
ο ήλιος έσταζε πάνω μου
τύψεις - και δεν είχα όρεξη
για πολλές συζητήσεις.
άπλωσα τις τεντωμένες μου φλέβες
και του ζήτησα ευγενικά
το τηλεχειριστήριο
που βρισκόταν αφημένο
δίπλα στο παλαιό κρεοπωλείο
του Κλαπέ. πάτησα το κουμπί
- το κίτρινο κουμπί, που είναι τρίτο
από δεξιά - και άλλαξα κανάλι.
ήμουνα πια, μέσα σε μιαν οθόνη
κι έβλεπα κάποιους ανθρώπους.
μου φαίνονταν σοφοί, σοβαροί
μιλούσαν με στόμφο και γυάλιζαν
τα μάτια τους. στιγμές στιγμές
όταν εξηγούσαν και το κοινό
τούς καταλάβαινε, άνοιγαν
διάπλατα τα στόματά τους
κι έθαβαν αμέτρητα χαμόγελα.
για κάτι βόμβες μιλούσαν
που είχαν βρει τις δικές τους
εξισώσεις. ύστερα παρεμβολές
και μετά τίποτα άλλο δεν θυμάμαι.
σκόνη μόνο και ήχοι που έτριζαν στο
μυαλό, τα τελευταία που ένοιωσα
στο πετσί μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: