Τέλος

Τέλος
Είμαι γυμνός
παγιδευμένος στα φώτα.
ένα ρεύμα μου καίει
τα πλευρά.
φοβάμαι την αυγή
λιώνω
κάθε φορά που χαράζει.
η μουσική
παιδεύει τον αέρα
που αναπνέω.
όλα έχουν
γλιστρήσει απ' τα χέρια
όλα έχουν
πάρει άλλο δρόμο
απ' τον δικό μου.
σ' ένα πλέγμα που κοχλάζει
έχω αποθέσει την ψυχή μου
τόσο λεπτή
τόσο βαριά
να μετρά τα δευτερόλεπτα
σαν χρυσάφι
απ' αυτό που όταν τ' αντικρύζεις
φεύγεις μακριά.
είναι νωρίς ακόμα
για να υποθέσω το τέλος.
μ' αυτό είναι σίγουρο
για μένα
σίγουρο
σαν χειμώνας.

Συγκριτικός βαθμός

Φεύγοντας με φίλησες
και είπες αντίο
μ' ένα βλέμμα από θάλασσα.

τρομάζω στην σκέψη
πως δεν το έκανες όσο ζούσες
και πως η ανάσα μερικές φορές
είναι πιο νεκρή
κι από τον ίδιο τον θάνατο.


[ στην δ. ]

Running out of time

Running out of time as time runs out
pouring out of you - the essence of light

grow as a feather
flow as a flower

and when i come:
die silently in my breath.

Τοίχοι

Είμαι εδώ -χτίζοντας τοίχους-
προσπαθώντας να τους σπάσω
για να τους χτίσω ξανά.

η πόλη τρέχει
και με χαράζει τις νύχτες
-έχω μανία με τις χαραγματιές
και με τα μικρά αντικείμενα
που ξεχνούν πίσω τους
οι γυναίκες-

πάντα πρέπει να πρωτοτυπείς
-μα πόσο πρωτότυποι μπορούν
νάναι οι τοίχοι-

κι όταν οι δρόμοι ανοίγουν
σαν στόματα να με καταπιούν
όχι δεν με λένε υδρόγειο
μα πέτρα: τόσο μικρή
και τόσο μεγάλη
χάνομαι στα βλέμματα που παίρνουν
οι τοίχοι
κρεμιέμαι απο τα χείλη τους
σαν να θέλω να φιλήσω
τούτη την στριφνή μου συνήθεια.

κι αυτός ο ουρανός με μαγεύει
όπως η σάρκα τραντάζεται
στο άγγιγμα
-το άγημα είμαι
σ' έναν πόλεμο: τόσο μικρό
και τόσο μεγάλο

που οδεύει στην έκρηξη
όπως όταν βουτάς στον έρωτα.

έτοιμος να πεθάνω
για την δόξα και το ιδανικό
-τι είναι άραγε όλα αυτά;-

με σκαλισμένα τα παράσημα μου
στους τοίχους σαν συνθήματα.

οι τρύπες στο κορμί μου
από τα σκάγια.

Ξέρεις

Κοιτάζω τους τοίχους και βλέπω το πρόσωπό σου
κοιτάζω τις λάμπες και βλέπω την καρδιά σου
- ανάβει με το πάτημα ενός διακόπτη -
κοιτάζω το πάτωμα και βλέπω τον σκοπό σου
- ξαπλώνεί εκεί, έτοιμος να τον ποδοπατήσουν -
κοιτάζω τ' αστέρια την νύχτα
τα χρώματα των δέντρων και της γης
όσο και να με διαγράφεις
όσο και ν' απέχεις
ο κόσμος μού ανήκει
και το ξέρεις.

Σύρματα

Έχω κάτι σύρματα στα χέρια
γδέρνω το δέρμα/ τρυπάω τα δάχτυλα
κι ανοίγουν τρύπες στις μέρες
- οι νύχτες είναι πάντοτε άδειες -
κοιτάζω μέσα και βλέπω στροβίλους
καταιγίδες και χαλάζι
τεντώνομαι να γευτώ λίγο
απ' το αίμα που στάζει
μα δεν αισθάνομαι τίποτα
- τίποτα δεν έχει γεύση πια
όλα υπάρχουν δίχως ύπαρξη
οι αισθήσεις γεννούν τα ψέμματα
και το φως/ εκεί που δεν υπάρχει
θα τυλίξω όλο μου το κορμί με αυτά τα σύρματα
θα κρεμάσω στα μάτια τα σύρματα
κι όσο θα περνά ο καιρός
θα γεμίζει τρύπες το κορμί
θα γίνομαι ένα με το ψεύτικο αίμα
και τα σύρματα
νάρθει η στιγμή να εξελιχθώ
σε μια πελώρια μαύρη τρύπα
σαν μέρα/ και να μην υπάρχω.

Φαντάσματα

A.

Προσπάθησες με όλη σου τη δύναμη, ν' ανοίξεις την σπονδυλική μου στήλη και να την γεμίσεις με την ομίχλη σου. έσερνα τη σάρκα μου κομμάτια στους βρώμικους δρόμους, που σ' έψαχνα ανυπόμονα να με κεράσεις ακόμα κι άλλον θάνατο. απ' αυτόν τον θάνατο τον δικό σου. που μυρίζει καμμένη σάρκα και στάχτη, από ρούχα που τα φοράνε οι ψεύτες εραστές - οι εραστές φαντάσματα. δεν είναι ότι φοβάμαι τα φαντάσματα. σίγουρα όμως απεχθάνομαι τα ψέμματα. κι εσύ έχεις γίνει ολάκερη ένα ψέμμα. η ομίχλη με γρατζουνάει, μα όχι περισσότερο από σένα. είναι σαν χειμωνιάτικο σκηνικό η έλξη αυτή. να παγώνω με το τοπίο που με καίει.

δεν προσπαθώ να πω πολλά, μιας και η όραση μου έχει σταματήσει να κυνηγάει οράματα. προτιμώ ένα καλό βιβλίο, μια ταινία, έναν περίπατο απ' το να ακουμπάω το κορμί σου και να κυλιέμαι στα χρωματιστά σεντόνια και τα μάρμαρά σου. κι αφού τα δικά σου μάτια είναι κλειστά και μόνο τα χέρια σου κολυμπάνε στην άβυσσο, έχεις νομίζω πιάσει το νόημα των καιρών. τα κορμιά δεν σπάνε από οίκτο αλλά από έρωτα, από ερεθισμό και έρημο. δεν μπορείς να κατακτήσεις τους ανθρώπους αλλά το σύμπαν. κι αυτό μόνο αν το αφήσεις να σε κατακτήσει εκείνο πρώτο. δεν κρατώ τίποτε έτσι κι αλλοιώς, παρά τη σάρκα μου - αυτή την παρένθεση στην αυτοκρατορεία σου. η ήττα μάλλον δεν άργει - όλο και κάποιο μπαρ θάναι ανοιχτό τέτοια ώρα.


B.

Δεν κοιτάω στα μάτια – κοιτάω πίσω τους

δεν μου φτάνουν τα χρώματα – τα φαντάσματά που κρύβουν

κυνηγάω.

τα φαντάσματα δεν λένε ψέμματα όπως τα μάτια

και όταν ερωτεύονται είναι αμείλικτα.

ρουφάνε ως το μεδούλι την υποταγή και την κάνουνε

έκρηξη.

τα μάτια ξεγελούν και ξεγελιούνται.

δεν μου αρκούν αυτά που λένε

μα αυτά που κρύβουν.

ζω στις σκιές - μιας κι εκεί ανασαίνουν οι άνθρωποι

αυτοί που φαίνονται - είναι άχυρα στοιβαγμένα σε ήττες

και δεν θέλω πια να χάνω.

Χορτάτα

Μιαν αναβόλιμη φυγή να κρέμεται
απ' τα σπασμένα γόνατα
που άλλο πια δεν συγκρατούν το πένθος
Γονατίζοντας στο απέλπιδο πάτωμα
που κουράστηκε πια ν' ανέχεται πόδια
οι φωνές που όλο και πιο πολύ σιωπούν
Όλα ξεχάστηκαν να ειπωθούν
τόσο πρόδηλα διατυπωμένα
σ' έναν ρόγχο σπαρακτικό
σε μια περιδίνηση ντροπής
Πόσα πια άλλα να τολμήσει
να μιλήσει η γλώσσα
Ποια χαραυγή νύχτας να χωρέσει
το βλέμμα το αδιέξοδο
Όλοι εδώ βυζαγμένοι για περιθώριο
για να γυρνάνε γύρω
απ' την τροχιά του θανάτου
Γιατί η νύχτα δεν έχει ώρα
Τα σπασμένα γόνατα δεν συγκρατούν
αρρωστημένα κορμιά
Ανεξαντλώντας μιαν ακόμη πίστη αντοχής
Άλλον έναν συρμό καταδίκης εκτροχιάζοντας
Τα βλέμματα έχουν κορεστεί
στα ιδρωμένα από δόξα κορμιά
στ' ανέξοδα πανηγύρια
στις κατεστημένες γιορτές κενεγερσίας
Άλλοι ματαιόδοξοι δεν γίνεται να γεννηθούν
γιατί κανείς τους δεν έχει πεθάνει

En Hiver

Cinema Strange [Μετάφραση]

I love to hate you! I am in winter. Frostbite hath claimed me, I succumb to numbness!

Freezing men don't laugh at murder! ...Bleeding naked in the bathtub! Open windows tempt the savory! Women's heads float just as easily!

Within the confines of crystal, reflected is my loathing! Under ice and still, chill waters fish bite stiff men and children!

Freezing men don't laugh at murder! ...Bleeding naked in the bathtub! Open windows tempt the savory! Women's heads float just as easily!

In the fog, in the woods, at midnight, in a land where it's always winter, I cut the thin skin of my ankles and the wind follows me like army. Lashing like a bullwhip in the arctic, I fling icicles like bee-sting! Stuck under glass, in the sphere, in the snowfall, I shut my eyes and sleep in sleet!

Στον χειμώνα

Να σε μισώ λατρεύω! Είμαι στον χειμώνα. Τα κρυοπαγήματα μ’ έχουν διεκδικήσει, ενδίδω στην αδιαφορία!

Οι άντρες που ξεπαγιάζουν δεν γελούν στον φόνο!... Αιμορραγούν γυμνοί μες στην μπανιέρα! Τ’ ανοιχτά παράθυρα τον ευσεβή δελεάζουν! Των γυναικών τα κεφάλια τόσο εύκολα επιπλέουν!

Μέσα στα όρια του κρυστάλλου, η απέχθεια μου καθρεπτίζεται! Κάτω απ’ τον πάγο κι ακόμα, τα ψυχρά νερά σαν ψάρια σιγοτρώνε ανδρών και παιδιών τα κουφάρια!

Οι άντρες που ξεπαγιάζουν δεν γελούν στον φόνο!... Αιμορραγούν γυμνοί μες στην μπανιέρα! Τ’ ανοιχτά παράθυρα δελεάζουν τον ευσεβή! Των γυναικών τα κεφάλια τόσο εύκολα επιπλέουν!

Μες στην ομίχλη, μέσα στα δάση, τα μεσάνυχτα, σε μια γη που πάντα είναι χειμώνας, το λεπτό δέρμα κόβω των αστραγάλων μου κι ο άνεμος μ’ ακολουθεί σαν στρατός. Μαστιγώνοντας σαν βούρδουλας στην αρκτική, εκτοξεύω σταλακτίτες σαν τσιμπήματα από μέλισσες! Κολλημένος κάτω απ’ το γυαλί, μες στη σφαίρα, στην πτώση του χιονιού, τα μάτια μου κλείνω και κοιμάμαι στο χιονόνερο!